Konrad Wójcik - Wstęp do nad filiżanką czynionej rozprawy o kawowości miłości i wredocie kawy...

Wstęp do nad filiżanką czynionej rozprawy o kawowości miłości i wredocie kawy...

Ponad filiżanką świeżo zaparzonej kawy poszukuję środka złotego, jak móc zakosztować wszystkich jej dobrodziejstw powoli, lecz nim ostygnie, tracąc ducha swego.

Piję wolno – ona stygnie bez skrupułów. Ciągle stygnie – ja więc piję coraz prędzej. Z dna już zerka na mnie drwiąca

kupka fusów. Myślę: na cóż było zalewać tę jędzę!

Wlewam łyk ostatni do przełyku próżni. Pali. Ja zaś wniosek snuję chwilę później – kawa od miłości niczym się nie różni.

Na to zaraz powie jakaś białogłowa, że w swym jadzie tonie cała ta przemowa, choć ja nie wspomniałem, jak kawa niezdrowa...

#poezja #kawa